अधीर मन झाले ... मधुर घन आले ... धुक्यातुनी ,नभातले, सख्या प्रिया सरीतुनी सुरेल धुंद स्वर हे आले ... ll मी अशा रंगाची, मोतिया अंगाची ..केवड्या गंधाची, बहरले ना … उमगले रानाला, देठाला पानाला .. माझ्या सरदाराला समजले ना … आला रे .... काळजा घाला रे .. झेलला भाला रे, गगन भरी झाले रे अधीर मन झाले ... मधुर घन आले सोसला वारा मी, झेलल्या धारा मी .. प्यायला पारा मी, बहकले ना … गावच्या पोरांनी, रानाच्या मोरांनी .. शिवारी साऱ्यांनी, पाहिले ना … उठली रे, हूल ही उठली रे .. चालरीत सुटली रे, निलाजरी झाली रे अधीर मन झाले मधुर घन आले ...धुक्यातुनी नभातले, सख्या प्रिया सरीतुनी सुरेल धुंद स्वर हे आले
అల్లసాని పెద్దన విరచిత "మనుచరిత్రము". ప్రవరాఖ్యుడి దినచర్య ఎలావుండేదంటే - . వరణాతరంగిణీదర వికస్వరనూత్న కమలకషాయగంధము వహించి ప్రత్యూష పవనాంకురములు పైకొను వేళ వామనస్తుతిపరత్వమున లేచి సచ్చాత్రుడగుచు నిచ్చలు నేగి యయ్యేట నఘమర్షణస్నాన మాచరించి సాంధ్యకృత్యము దీర్చి సావిత్రి జపియించి సైకతస్థలి గర్మసాక్షి కెఱగి . ఫల సమిత్కుశ కుసుమాది బహు పదార్థ తతియు నుదికిన మడుగు దొవతులు గొంచు బ్రహ్మచారులు వెంటరా బ్రాహ్మణుండు వచ్చు నింటికి బ్రజ తన్ను మెచ్చి చూడ . ప్రత్యూషం అంటే ప్రాతఃకాలం తూర్పుదిక్కున అరుణారుణరేఖలు రాకముందు తెలతెలవారుతున్న సమయం. ఆ ప్రశాంతవేళ చల్లని పిల్లతెమ్మెరలు (పవన + అంకురములు) మెల్లమెల్లగా వీస్తూ ఉంటాయి. అరుణాస్పదంలో పక్కనే వరణానది ప్రవహిస్తొంది. కనక ఆ తరంగిణి ఒడ్డున అప్పుడే వికసిస్తూ, ఇంకా సగం విచ్చుకునీ (దర వికస్వర) సగం విచ్చుకుంటూ ఉన్న క్రొందమ్ములు (నూత్న కమలములు). వాటి కషాయ గంధం - రవ్వంత వగరు అనిపించే సుగంధాన్ని ప్రత్యూష పవనాంకురాలు వహించి వీతెంచుతున్నాయి. అవి అలా పైకొనే వేళ ప్రవరుడు నిద్ర లేస్తాడు. విష్ణుదేవుడి స్తోత్రాలు పఠిస్తూ (వామనస్తుతి పరత్వము
Comments
Post a Comment